Kabouters

erfgoedje

Er zijn mensen - meestal ouderen - die beweren, dat er vroeger in Veldhoven van die kleine mannekes (en vrouwkes) hebben gewoond, maar er zijn er ook - meestal jongeren - die zeggen dat dat niet waar is.

Nu heb ik, Erfgoedje, kortgeleden zelf gehoord dat er in Veldhoven wis en zeker dwergen hebben bestaan.

Kaboutervrouwke 
bezig met het maken van boter (door melk af te romen) Kaboutervrouwke bezig met het maken van boter.


Naar het schijnt verbleef dit kleine volkje meestal in de buurt van de grafheuvels, bijvoorbeeld in Zandoerle, maar sommigen woonden gewoon tussen de mensen in een boerderij, zoals in 'De Heskok' te Meerveldhoven.
Hier kwamen de kabouters 's nachts bijeen om voor de grote mensen allerlei karweitjes op te knappen, zoals brood bakken, boter karnen, poetsen en schuren, het graan dorsen en nog veel meer. Maar......ze wilden bij hun arbeid absoluut NIET door de mensen bekeken worden!

Boerderij 'De Heskok' bij het
riviertje de Gender te Meerveldhoven
Boerderij 'De Heskok' bij het riviertje de Gender te Meerveldhoven.


 Pijprokende kabouter Pijprokende kabouter.

Kabouterverhaal 1
Toen er op zekere nacht een boer erg nieuwsgierig was en met één oog door een sleutelgat keek om te kunnen zien waarmee dat volkje zich bezighield, kreeg één van de Kabouters de glurende boer in de gaten en onmiddellijk riep het manneke in een eigenaardige taal: 'Steek hem de ogen uit!'. De boer die, nog maar amper iets gezien had, schrok en maakte zich snel uit de voeten, maar wel zonder zijn rechteroog, waarmee hij door het sleutelgat had geloerd.

Kabouterverhaal 2
Een andere boer, die elke avond een ketel soep boven het vuur hing om die de hele nacht te laten pruttelen, bemerkte dat zijn ketel 's morgens halfleeg was. Hij verdacht de Kabouters ervan dat zij 's nachts uit deze soepketel hadden gelepeld.
Op een keer deed hij lappen leer (!) in zijn soep (in plaats van vlees) om het volkje te grazen te nemen. In zijn bed lag hij te wachten tot de dwergen zouden komen. Plotseling hoorde hij onder het geroezemoes één van de Kabouters zeggen: 'Nog nooit in mijn leven heb ik zo'n taaie fikkefak gegeten'. Na dit voorval bemerkte de boer dat er 's nachts geen karweitjes meer opgeknapt werden!



Zo zijn er nog veel meer verhalen over de Kabouters te vertellen. Naar men zegt zijn zij in de tijd van de Franse oorlogen (omstreeks 1800) uit onze streek vertrokken. Nadien heeft niemand meer iets over hen gehoord.
Hieronder volgt het verhaal over het vertrek van de Kabouters uit Veldhoven.



Kabouterverhaal 3
De Kabouters in onze streek - de Kempen - hadden hun hoofdkwartier in Hoogeloon. Vandaar uit ondernam het dwergenvolkje geregeld tochten in de omgeving, zo ook naar Veldhoven. De bekendste verblijfplaats hier was een boerderij, genaamd 'De Heskok'. Deze stond in Meerveldhoven aan de harde weg bij het riviertje de Gender. De Kabouterhoofdman - Koning Kyrië genaamd - woonde in de Kabouterberg, een van de grafheuvels, gelegen in de hei van Hoogeloon. Op zekere dag werd Kyrië door een jager, die hem niet herkend had, dodelijk getroffen. Het droeve bericht dat Koning Kyrië dood was verspreidde zich als een lopend vuurtje onder het Kaboutervolkje. Men hoorde de kleine mannekes en vrouwkes in drukke bedrijvigheid onder de grond heen en weer draven; men hoorde een aanhoudend onderaards gegons, dat voortkwam uit duizenden en duizenden fijne stemmetjes en een oude man in Meerveldhoven hoorde een heldere stem, die riep: 'Vannacht trekken we naar Hoogeloon om Kyrië te begraven'. De man wilde die aftocht wel eens gadeslaan. Tegen de avond verstopte hij zich in een sloot in de Goorstraat in Veldhoven.

 Beeld van Koning Kyrië te Hoogeloon. Beeld van Koning Kyrië te Hoogeloon
Woonhuis in de Goorstraat met honderden Kaboutertjes in de voortuin.
Woonhuis in de Goorstraat met honderden Kaboutertjes in de voortuin.

Om middernacht hoorde hij in de verte het leger van Kabouters naderen. De oude man werd bang en kroop onder de zogenoemde Goorbrug. Terwijl hij tot zijn knieën in het water stond, hoorde hij boven zijn hoofd het trippelen van duizenden voetjes. Pas toen de zon opkwam trok de laatste Kabouter voorbij, maar de hele Goorstraat was één en al stof. Met een doornat pak verliet de man zijn schuilplaats en vertelde aan ieder die luisteren wou zijn belevenis. Sindsdien zijn in de Heskok of op een andere plaats in Veldhoven geen Kabouters meer gezien.

Vertrek van de Kabouters uit Meerveldhoven.
Vertrek van de Kabouters uit Meerveldhoven.
Terug